Badania prenatalne ultrasonograficzne, biochemiczne z krwi, genetyczne oraz aminopunkcje. Do każdego rodzaju należy przygotować się w inny sposób. Badanie USG nie wymaga żadnych specjalnych rytuałów. Należy pamiętać jedynie o opróżnieniu pęcherza. Badanie biochemiczne wykonywane jest na podstawie krwi i także nie wymaga przygotowań.
Małopłytkowość w ciąży, inaczej trombocytopenię, diagnozuje się u 10% kobiet w ciąży. Zwykle rozwija się w drugiej połowie ciąży, najczęściej w III trymestrze, nasila się podczas porodu. W większości przypadków postępowanie polega na kontroli liczby płytek w czasie ciąży oraz po rozwiązaniu. Co warto wiedzieć? spis treści 1. Co oznacza małopłytkowość w ciąży? 2. Przyczyny małopłytkowości ciążowej 3. Objawy małopłytkowości w ciąży 4. Rozpoznanie i postępowanie rozwiń 1. Co oznacza małopłytkowość w ciąży? Małopłytkowość w ciąży, inaczej trombocytopenia, to zaraz po niedokrwistości najczęstsze zaburzenie hematologiczne. Jest rozpoznawana od II trymestru ciąży. Ustępuje po porodzie. Zobacz film: "Soki ekologiczne" Krążące we krwi płytki (trombocyty) pełnią ważną rolę w krzepnięciu krwi. W przypadku uszkodzenia tkanki inicjują proces krzepnięcia. Czas przeżycia trombocytów w zdrowym organizmie wynosi około 8-10 dni. W przebiegu większości prawidłowych ciąż liczba płytek krwi mieści się w zakresie 150 000–450 000/μl, przy czym najczęściej w III trymestrze liczba ta ulega zmniejszeniu o 10-20%. Małopłytkowość, to jest obniżenie liczby płytek poniżej 150 000 μl, występuje u 6 do 10% kobiet ciężarnych. Odsetek występowania trombocytopenii pod koniec 3 trymestru waha się od 6,6 do 11,6%. Ciężka małopłytkowość, z liczbą płytek poniżej 50 000 μl opisywana jest u mniej niż 0,1% ciężarnych. 2. Przyczyny małopłytkowości ciążowej Małopłytkowość ciążowa jest związana ze zmianami zachodzącymi w organizmie. Może być wywołana: zwiększeniem objętości osocza (małopłytkowość „z rozcieńczenia” – w większej objętości krwi krąży ta sama ilość płytek krwi), niedostatecznym wytwarzaniem płytek (małopłytkowość centralna), nadmiernym niszczeniem trombocytów (małopłytkowość obwodowa), zwiększoną aktywacją i krótszym czasem przeżycia płytek krwi, sekwestracją w śledzionie. Zdarza się, że małopłytkowość w ciąży jest konsekwencją kilku mechanizmów współwystępujących ze sobą. W większości, bo 75 % przypadków, patologia ma charakter incydentalny (małopłytkowość ciążowa łagodna). Istnieją jednak różne inne typy zaburzenia, takie jak małopłytkowość w przebiegu nadciśnienia indukowanego ciążą, co jest związane ze stanem przedrzucawkowym czy małopłytkowość na tle immunologicznym. Wówczas ma miejsce niszczenie płytek krwi w organizmie przez przeciwciała z grupy IgG, skierowane przeciwko płytkom krwi. 3. Objawy małopłytkowości w ciąży Małopłytkowość ciążowa przebiega zwykle bezobjawowo. Jest rozpoznawana na podstawie rutynowo wykonanej morfologii krwi. Nasilenie objawów ma związek z ilością płytek krwi w organizmie. Trombocytopenia w ciąży zwykle ma łagodny przebieg, bez zwiększonej skłonności do krwawień. Postać umiarkowana może objawiać się niegroźnymi krwawieniami, także z dziąseł czy krwawymi podbiegnięciami (siniaki) na kończynach dolnych. Może mieć to związek z zastojem krwi żylnej wywołanym uciskiem powiększającej się macicy na naczynia krwionośne. Specjaliści są zdania, że nieprawidłowość ta nie zwiększa również ryzyka nadmiernego krwawienia podczas porodu. W rzadkich przypadkach przebiegających ze znacznie obniżoną liczbą płytek krwi może dochodzić do niebezpiecznego krwawienia. 4. Rozpoznanie i postępowanie Diagnostyka małopłytkowości obejmuje wywiad lekarski i badania diagnostyczne. Nie istnieje przy tym jedno, które potwierdzałoby małopłytkowość ciążową. W grę wchodzi jedynie rozpoznanie z wykluczenia. Oznacza to, że konieczne jest wykonanie odpowiedniej diagnostyki, która wykluczy inne choroby prowadzące do małopłytkowości. To dlatego wykonuje się morfologię krwi z rozmazem, ale i inne badania laboratoryjne krwi, takie jak aminotransferazy, bilirubina, hormony tarczycy, parametry krzepnięcia. Potwierdzeniem tego rozpoznania jest powrót liczby płytek krwi do normy po porodzie (zazwyczaj w ciągu 2–12 tygodni od rozwiązania ciąży). Czy leczenie małopłytkowości ciążowej jest konieczne? Zazwyczaj nie. Zależy to od przyczyny nieprawidłowości oraz zaobserwowanych objawów. Ważna jest z pewnością okresowa kontrola liczby płytek krwi. W ciężkim przebiegu stosuje się steroidy i immunoglobuliny, niekiedy konieczna jest transfuzja koncentratu płytkowego czy chirurgiczne usunięcie śledziony. Typowo liczba płytek krwi samoistnie wraca do wartości prawidłowych. Należy pamiętać, że incydentalna małopłytkowość ciążowa może się ujawniać w kolejnych ciążach. Jeśli liczba płytek krwi u kobiety, która rodziła, po upływie 12 tygodni po porodzie będzie wciąż obniżona, niezbędna jest dalsza diagnostyka. Oznacza to bowiem, że przyczyną małopłytkowości nie była ciąża. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Niektóre z nich przeprowadza się tylko 1 lub 2 razy, a inne przyszła mama musi powtarzać co najmniej kilkukrotnie. Do najczęściej zlecanych badań w ciąży należą: badania USG (3 obowiązkowe), pomiar masy ciała, badanie na fotelu ginekologicznym, ocena tętna i ruchów dziecka (od 3. trymestru), morfologia krwi,Każda kobieta, która spodziewa się dziecka, powinna wykonać szereg obowiązkowych badań w ciąży. Morfologia, badanie ogólne moczu, pomiar ciśnienia tętniczego, badania prenatalne - to tylko kilka ważnych badań, pozwalających monitorować rozwój płodu oraz stan zdrowia przyszłej mamy. Jakie badania w ciąży trzeba wykonać i kiedy? Spis treści Badania ciążowe przed 10. tygodniem ciąży Badania prenatalne w ciąży - kiedy się robi? Badania do wykonania pomiędzy 11. a 14. tygodniem ciąży Badania do wykonania pomiędzy 15. a 26. tygodniem ciąży Badania do wykonania pomiędzy 27. a 37. tygodniem ciąży Badania do porodu Badania ciążowe przed 10. tygodniem ciąży Ciąża to wyjątkowy czas, pełen zadań do wykonania. Trzeba naszykować kącik dla maluszka, skompletować wyprawkę - w tym pomogą kosmetyki dla niemowląt z Niezbędnika Młodej Mamy - a także wykonać mnóstwo badań dodatkowych. Lekarz zleca je podczas każdej wizyty odbywanej podczas tych niezwykłych 9 miesięcy. W pierwszych tygodniach ciąży do laboratorium diagnostycznego trzeba wybrać się kilkukrotnie. Najpierw, aby potwierdzić ciążę, wykonuje się badanie z krwi określające poziom hormonu gonadotropiny kosmówkowej (beta HCG). Stężenie beta HCG na początku ciąży jest niskie, jednak z dnia na dzień sukcesywnie wzrasta, a w ciągu kolejnych 48 godzin powinno podwoić swoją wartość. Pierwsze badania w ciąży to również: badanie ginekologiczne, cytologia (o ile wymaz nie był pobrany w przeciągu ostatniego pół roku), badanie piersi (gruczołów sutkowych), pomiar wzrostu i masy ciała, pomiar ciśnienia krwi. Po potwierdzeniu radosnej nowiny pacjentka otrzymuje Kartę Prowadzenia Ciąży. To dokument obowiązkowo wydawany wszystkim ciężarnym, jednak ma niejednolity wzór Dlatego nie martw się, jeśli zauważysz, że siostra czy koleżanka mają zupełnie inne kart ciąży niż Ty. Ważniejsze od tego są wpisywane dane. Podczas kolejnych wizyt kontrolnych lekarz będzie zapełniał poszczególne rubryki wynikami zleconych badań ciążowych. Wśród nich jest morfologia krwi i badanie ogólne moczu, które w ciąży wykonuje się regularnie, mniej więcej co miesiąc. A oprócz nich trzeba wykonać także inne obowiązkowe badania. Przed ukończeniem 10. tygodnia ciąży zlecane jest: badanie na grupę krwi, badanie przeciwciał odpornościowych do antygenu krwinek czerwonych (to pozwala wykluczyć konflikt serologiczny), badanie stężenia glukozy we krwi na czczo, badanie w kierunku kiły (VDRL), badanie na HIV i HCV, testy wykrywające przeciwciała IgM i IgG różyczki i toksoplazmozy, oznaczenie TSH (hormon tarczycy), kontrola stomatologiczna. Pomiędzy 5. a 10 tygodniem ciąży zwykle odbywa się też pierwsze badanie USG, podczas którego lekarz potwierdza obecność pęcherzyka ciążowego. USG to jedno z tych badań w ciąży, które powtarza się kilkukrotnie, w tym w zakresie diagnostyki prenatalnej. Badania prenatalne w ciąży - kiedy się robi? Badania prenatalne dzielą się na nieinwazyjne oraz inwazyjne. Nieinwazyjne wykonuje się w pierwszej kolejności, a gdy ich wyniki będą niepomyślne, rozszerza się diagnostykę o amniopunkcję, biopsję trofoblastu albo kordocentezę. Nieinwazyjne badania prenatalne to badanie ultrasonograficzne, badanie biochemiczne (beta-HCG i PAPPA) oraz wolne płodowe DNA płodu, które wykonuje się w określonym terminie. Za ich pomocą ocenia się ryzyko wystąpienia aberracji chromosomowych. Ryzyko urodzenia dziecka z wadą wrodzoną wzrasta wraz z wiekiem matki. Dlatego dziś, kiedy coraz później zapada decyzja o macierzyństwie, znaczenie badań prenatalnych jest nieocenione. W ramach rządowego programu każda ciężarna powyżej 35. roku życia ma zagwarantowany dostęp do diagnostyki prenatalnej. Ponadto badania genetyczne w ciąży wykonuje się gdy: w poprzedniej ciąży wystąpiły aberracje chromosomowe u płodu, u jednego z rodziców dziecka wykryto strukturalną aberracji chromosomowych, istnieje ryzyko urodzenia dziecka z wadą uwarunkowaną genetycznie lub wieloczynnikową, badanie USG i badania biochemiczne wykryły nieprawidłowości podnoszące ryzyko wystąpienia aberracji chromosomowej lub wady płodu. Badania do wykonania pomiędzy 11. a 14. tygodniem ciąży Pomiędzy 11. a 14. tygodniem ciąży (czyli ukończonym 13 tygodniem ciąży) wykonuje się pierwsze badanie prenatalne. W jego trakcie ocenia się anatomię płodu, przezierność karkową, obecność lub brak kości nosowej, czynność pracy serca. W tym czasie zlecane są również badania biochemiczne, określające jednocześnie poziom hormonów i białek ciążowych w surowicy krwi matki. To tzw. test podwójny (PAPP A+beta HCG). Od 2018 roku nowym standardem w opiece okołoporodowej są badania oceniające ryzyko wystąpienia depresji u ciężarnej. W tym celu lekarz przeprowadza ankietę albo wywiad, których wyniki pozwalają oszacować, w jakim stopniu kobieta narażona jest na wystąpienie zaburzeń psychicznych. Niestety takie problemy dotykają wielu ciężarnych, a wiele z nich zmaga się z depresją w osamotnieniu, co przekłada się nie tylko na relacje z dzieckiem, lecz również stan zdrowia kobiety. Takie badanie wykonuje się trzykrotnie, w I i III trymestrze ciąży oraz w okresie połogu. Badania do wykonania pomiędzy 15. a 26. tygodniem ciąży W tym czasie oprócz rutynowo zlecanej morfologii i posiewu moczu, wykonuje się także biocenozę pochwy. W tym celu pobiera się wymaz do oceny mikroflory bakteryjnej oraz rozpoznania ewentualnych stanów zapalnych czy infekcji intymnych. Kobieta ciężarna jest szczególnie podatna na wystąpienie zakażeń dróg rodnych, które mogą negatywnie wpływać na rozwój płodu. Pomiędzy 18. a 24. tygodniem ciąży (ukończonym 23. tygodniem ciąży) wykonuje się drugie badanie USG. Anatomię płodu ocenia się najczęściej przez powłoki brzuszne. Podczas badania ocenia się biometrię płodu i określa szacunkową wagę dziecka, a także ocenia budowę głowy, twarzy, mózgu, rdzenia kręgowego, kończyn, a także narządów układu oddechowego i pokarmowego. Bardzo ważne jest zbadanie czynności serca płodu. Dodatkowo monitoruje się ilość wód płodowych. II trymestr to także czas na inne badania: test obciążenia glukozą, obecność przeciwciał w kierunku toksoplazmozy (gdy w I trymestrze wynik był ujemny), przeciwciała odpornościowe do antygenu krwinek czerwonych (u kobiet z Rh-). Badania do wykonania pomiędzy 27. a 37. tygodniem ciąży Podczas wizyty kontrolnej lekarz ocenia wymiary miednicy kostnej. To proste badanie, które wykonuje się przy pomocy miednicomierza, aby potwierdzić, że poród może odbyć się drogami natury. W trakcie wywiadu ginekolog może spytać, kiedy kobieta poczuła pierwsze ruchy płodu. W przypadku gdy występują wskazania wykonuje badanie KTG, które rejestruje czynność serca płodu oraz czynność skurczową macicy. Ponadto przeprowadza kolejną ocenę ryzyka wystąpienia depresji u ciężarnej oraz zleca następujące badania z krwi do wykonania przed ukończeniem 37. tygodnia ciąży, antygen HBs (w kierunku wirusowego zapalenia wątroby typu B), GBS (w kierunki zakażenia paciorkowcem grupy B), HIV, VDRL, HCV. Badania do porodu Ciążę od 37. tygodnia uznaje się za donoszoną i jeśli rozpocznie się akcja porodowa, dziecko urodzi się o czasie, nawet jeśli nie pokryje się to z terminem wyznaczonym przez lekarza. Pod koniec III trymestru trzeba wykonać morfologię i ogólne badanie moczu, a także kontrolne USG. KTG w ciąży fizjologicznej wykonuje się w terminie porodu. Jeśli poród nie następuje samoistnie do 40-42. tygodnia, przeważnie pacjentka jest kierowana na oddział położniczy. lek. Marta Dąbrowska Źródła: Program badań prenatalnych, [dostęp
Kiedy widać zarodek w USG dopochwowym? Okres zarodkowy w ciąży rozpoczyna się już 2. tygodnia i trwa do końca 8. tygodnia ciąży. Jest to etap organogenezy i charakteryzuje się szybkim wzrostem zarodka. Lekarz ginekolog w 5. tygodniu ciąży podczas badania USG uwidocznić może pęcherzyk żółtkowy, który ma na celu odżywianie
Badania w pierwszych 10 tygodniach ciąży Pierwszy trymestr to najważniejszy etap ciąży. Chociaż brzuch przyszłej mamy nie jest jeszcze widoczny, ale dla rozwoju zarodka pierwsze tygodnie są kluczowe. W tym czasie kształtują się wszystkie konieczne do życia narządy i zmysły. Z tego względu pierwszy trymestr to również czas najwyższego ryzyka utraty ciąży. Agnieszka Grobelna z Centrum Wspierania Płodności podpowiada, by poczekać z wykonaniem testu ciążowego co najmniej do terminu spodziewanej miesiączki, by nie robić sobie przedwczesnych nadziei: – W dzisiejszych czasach kobiety bardzo szybko wykonują testy ciążowe. Dodatnie wyniki testów mogą potęgować stres. Z jednej strony cieszymy się, a z drugiej strony wiemy, że te bardzo wczesne ciąże są często tracone. Czasami bywa tak, że doszło do poczęcia, ale nie wykształciły się pewne organy, które pozwoliłyby zarodkowi przeżyć. Przychodzi miesiączka, to jest naturalne poronienie. Kiedyś, w dawnych czasach, nie mając testów, kobiety nawet nie wiedziały, że tracą ciążę. Jakie badania należy wykonać w pierwszych 10 tygodniach ciąży? Badanie krwi – testy na obecność beta-hCG, które są skuteczniejsze od domowych testów z moczu. Badanie ginekologiczne – lekarz sprawdzi ogólny stan zdrowia, ciśnienie, wykonuje badanie cytologiczne i kieruje na badanie USG. Zaleca się wizytę lekarską między 6. a 8. tygodniem ciąży, czyli nie później niż 8 tygodni po ostatniej miesiączce. Transwaginalne USG – pierwsze badanie ginekologiczne w ciąży wykonywane jest przez pochwę. Potwierdza obecność zarodka, sprawdza jego akcję serca. Podczas badania może okazać się, że jest więcej niż jeden pęcherzyk ciążowy. Może to oznaczać, że zostaniesz mamą wieloraczków. Pamiętaj jednak, że nawet połowa ciąż rozpoznanych na wczesnym etapie jako mnogie, kończy się narodzinami jednego dziecka. Gdy ciąża zostanie potwierdzona, przed tobą kolejne badanie krwi. Morfologia – szacuje twój stan zdrowia, ewentualne niedobory i inne problemy zdrowotne. W badaniach krwi oznacza się również poziom glukozy, obecność przeciwciał anty-Rh (aby wykluczyć albo potwierdzić konflikt serologiczny) oraz grupę krwi i Rh+/-. Przyszła mama jest także badana pod kątem przebytych w przeszłości i aktualnych chorób, takich jak różyczka, toksoplazmoza, cytomegalia, kiła, wirusy HIV i HCV. Wczesne rozpoznanie tych chorób pozwala wdrożyć odpowiednią terapię, aby płód rozwijał się bezpiecznie. Badania w 11.–20. tygodniu ciąży Polskie Towarzystwo Ginekologiczne zaleca, aby kolejną wizytę u ginekologa odbywać w 12. tygodniu ciąży. Oprócz badania ginekologicznego będzie to odpowiedni czas na badanie krwi, moczu, pomiaru ciśnienia. Bardzo ważne na tym etapie są badania USG genetyczne. Często wykonywanymi badaniami są także testy PAPP-A. Dzięki temu można ocenić ryzyko wad genetycznych i zespołów trisomicznych: Downa (trisomia chromosomu 21), Pataua (trisomia chromosomu 13) czy Edwardsa (trisomia chromosomu 18). Zgodnie z aktualnym polskim prawem legalna terminacja ciąży nie jest możliwa z powodu wad embrionalnych. Jeśli badania w ciąży potwierdzają ciężką i nieodwracalną chorobę płodu, można wykonać zabieg aborcji za granicą, w krajach, gdzie jest to legalne. Możliwa jest również kontynuacja ciąży pod opieką hospicjum perinatalnego. Kalendarz badań w ciąży przewiduje regularne badania kontrolne w kolejnych miesiącach ciąży. – Kobieta w okresie fizjologicznej ciąży powinna być konsultowana co 3–4 tygodnie w zależności od zaawansowania ciąży, a w uzasadnionych przypadkach częściej – podkreślają członkinie Federacji na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny. Ponowne badanie krwi i moczu zaleca się w 16. oraz 20. tygodniu ciąży. Pomiędzy 18. a 22. tygodniem ciąży jest czas na kolejne badanie USG, tzw. połówkowe. Każdorazowo podczas badania USG sprawdzany jest dobrostan płodu, jego wielkość, masa ciała, akcja serca. Dokładne terminy badań ustala lekarz na podstawie przebiegu ciąży, stanu zdrowia matki, liczby płodów. Ciąże mnogie mogą wymagać częstszego monitorowania, ponieważ ryzyko wystąpienia zagrożeń jest większe. Badania w 21.–32. tygodniu ciąży W przypadku ciąż mnogich i zagrożonych na tym etapie niezbędne są już regularne kontrole stanu szyjki macicy, jej skracania i zwarcia. Potrzebne może być podanie sterydów, które przyspieszają rozwój płuc płodu, by urodzone przed czasem dziecko mogło oddychać. Około 25. tygodnia ciąży nadchodzi czas na kolejne badanie ginekologiczne. Zadaniem lekarza jest ocena wysokości dna macicy oraz badanie wydzielin pochwy. Lekarz dokona pomiaru masy ciała pacjentki, sprawdzi również ciśnienie krwi. To bardzo ważne badanie w ciąży, które pozwala w porę wykryć tzw. stan przedrzucawkowy, który może zagrażać życiu i zdrowiu matki i jej dziecka. Między 24. a 26. tygodniem ciąży wykonywany jest test OGTT – test obciążenia glukozą. U pacjentek z określonymi wskazaniami i wysokim ryzykiem cukrzycy ciążowej badanie to wykonywane jest na wcześniejszym etapie ciąży. Zgodnie z rekomendacjami ginekologów kolejna wizyta w gabinecie lekarskim powinna odbyć się między 28. a 30. tygodniem ciąży. Około 30. tygodnia ciąży zaleca się badania krwi, moczu i USG. Na monitorze można wtedy zobaczyć twarz dziecka, które na tym etapie ciąży waży już ponad kilogram. Badania w 33.–40. tygodniu ciąży Między 33. a 35. tygodniem ciąży nadchodzi czas na kolejne badania. Kalendarz badań w ciąży zaleca: badanie morfologiczne krwi, ogólne badania moczu, badanie flory bakteryjnej dróg rodnych, badanie pod kątem HIV, HCV, kiły (nawet jeśli były one wykonane na początku ciąży, konieczne jest powtórzenie). W razie wyniku dodatniego niezbędne jest przeprowadzenie cesarskiego cięcia, aby zapobiec kontaktowi płodu z krwią matki. Dzieci seropozytywnych matek mają duże szanse na zdrowie, jeśli oczywiście personel na porodówce jest uprzedzony. Po 33. tygodniu ciąży przyszła mama jest już na „ostatniej prostej”. Ciężarna powinna zwracać uwagę na symptomy, czy zaczyna się przedwczesny poród. Dzieci urodzone po 33. tygodniu ciąży to tzw. późne wcześniaki. Mają bardzo duże szanse na przeżycie, jak również na pełnię zdrowia i prawidłowy rozwój. Oprócz pomiaru masy ciała i ciśnienia krwi wykonuje się badanie położnicze. To czas, w którym dziecko powinno przyjąć pozycję główkową. Jeśli tak się nie stanie, niezbędne może być cesarskie cięcie. Badania po 40. tygodniu ciąży Zgodnie z kalendarzem ciąży w 40. tygodniu następuje rozwiązanie. Jest to jednak termin umowny i za poród w terminie uważa się narodziny dziecka pomiędzy 38. a 42. tygodniem ciąży. W terminie porodu wykonywane są badania KTG I USG oceniające stan płodu i ewentualną czynność skurczową macicy. W zależności od sytuacji po upływie tygodnia badania wykonuje się ponownie lub pacjentka jest przygotowywana do porodu. W przypadku ciąż mnogich i powikłanych lekarz może wcześniej skierować pacjentkę na badanie KTG. W prawidłowo przebiegających ciążach pierwsze KTG wykonuje się dopiero w terminie porodu. Oprócz wymienionych badań w niektórych przypadkach zalecana jest dodatkowa diagnostyka prenatalna. Jakie są wskazania do badań prenatalnych? Członkinie Federacji na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny wymieniają kryteria diagnostyczne: – Jest to wiek powyżej 35 lat, wystąpienie aberracji chromosomowych płodu (czyli nieprawidłowości w liczbie lub strukturze chromosomów odpowiadających za wady wrodzone płodu) w poprzednich ciążach, rozpoznanie u pacjentki lub jej partnera strukturalnych aberracji chromosomowych. Inne kryteria to choroby uwarunkowane genetycznie występujące wcześniej w rodzinie, a także sytuacja, gdy wynik badania USG lub badania biochemicznego wyszedł nieprawidłowo i potrzebna jest pogłębiona diagnostyka. Badania wykonuje się u osób, które spełniają co najmniej jedno z kryteriów. W celu diagnostyki prenatalnej wykonuje się specjalistyczne badania biochemiczne, genetyczne oraz USG. Pozwalają one potwierdzić lub zaprzeczyć występowaniu ewentualnych wad u płodu. Znaczną część tych badań wykonuje się odpłatnie. Ekspertka Agnieszka Grobelna– fizjoterapeutka, coach, ekspertka kobiecego cyklu, prowadząca Centrum Wspierania . 776 421 14 1 29 716 532 587kalendarz badań usg w ciąży
