Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoruCo mi zrobisz, jak mnie złapiesz? – cytaty. A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż D[edytuj • edytuj kod] – Dziecko Chińczyk i dziecko Japończyk to się niczym od siebie w ogóle nie różnią, bo tylko nazwą zasadniczo: to Chińczyk, a to Japończyk. No chyba tylko, jak Chińczyk jest chłopiec, a Japończyk dziewczynka, to się różnią od siebie. Płcią. To wtedy już tak, jak u ludzi. Opis: wywody jednego z robotników odpoczywających na skwerze J[edytuj • edytuj kod] – Ja nie wiem, też jeżdżę samochodem, tak samo jak pan. I nigdy mi nic nie ukradli! I zdanżam na czas, proszę pana!– Zdążam.– No właśnie – i pan zdanża! – Ja to, proszę pana, mam bardzo dobre połączenie. Wstaję rano, za piętnaście trzecia. Latem to już widno. Za piętnaście trzecia jestem ogolony, bo golę się wieczorem. Śniadanie jadam na kolację. Tylko wstaję i wychodzę.– No, ubierasz się pan.– W płaszcz, jak pada. Opłaca mi się rozbierać po śniadaniu?– A... fakt.– Do PKS mam pięć kilometry. O czwartej za piętnaście jest pekaes.– I zdanżasz pan?– Nie, ale i tak mam dobrze, bo jest przepełniony i się nie zatrzymuje. Przystanek idę do mleczarni. To jest godzinka. Potem szybko wiozą mnie do Szymanowa. Mleko, wiesz pan, ma najszybszy transport, inaczej się zsiada. W Szymanowie wysiadam, znoszę bańki i łapię EKD. Na Ochocie w elektryczny do Stadionu, a potem to już mam z górki, bo tak... w 119. przesiadka, w 13. przesiadka, w 345., i jestem w domu, to znaczy w robocie. I jest za piętnaście siódma! To jeszcze mam kwadrans. To sobie obiad jem w bufecie, to po fajrancie już nie muszę zostawać, żeby jeść, tylko prosto do domu. I góra jestem z powrotem. Golę się. Jem śniadanie i idę spać. – Ja uważam, że klucz od magazynku podręcznego, to trzech mogłoby odbierać w zasadzie, a nie cała komisja. Tak mi się zdaje.– Bardzo dobra myśl, zgłoście to na oddział, do komisji wniosków.– Tak, no właśnie, a nawet dwóch, bo jeden drugiego skontroluje przecież, a klucz i tak odbiorą.– Słusznie! Zgłoście to na oddział, wykorzystają to, to jeszcze premię dostaniecie. – Jak się Pani nazywa?– Lewandowska.– Aha. Pani ma mięso, nie, pani Lewandowska? A ja mam cienką blachę! Może byśmy sobie zrobili parę sztuk konserw na zimę, co? M[edytuj • edytuj kod] – Masz tam jakiś dźwig na budowie?– Jeden mam.– To pchnij mi go tutaj na Ludną, na godzinkę, co?– Nie, no nie mogę, oczekujemy nieoczekiwanej kontroli, muszę robić. O[edytuj • edytuj kod] – Ożenię się z tobą.– Jak to, ożenisz się ze mną?– To oczywiste, że z tobą. Dziecko jest dziecko. Słuchaj, to jest przyszły obywatel!– Aha. No, ale przecież byliśmy u tego lekarza...– No, bo chciałem mieć pewność, że się nie mylisz, że rzeczywiście. No i rzeczywiście! Dziecko musi mieć matkę.– No przecież matkę ma...– Matkę i ojca. A ojciec jest tak samo ważny jak matka. Jak matka gdzieś wyjedzie, to nawet ważniejszy. Dlatego uważam, że powinienem się z tobą ożenić.– Ale przecież ty jesteś żonaty.– Żonaty, żonaty! Żona cię bardzo polubi. Opis: rozmowa dyr. Krzakoskiego z Danusią, która jest z nim w ciąży P[edytuj • edytuj kod] – Panie kierowniku, ja już czekam cały miesiąc!– Pan siada, sekundę... Miesiąc, mówi pan?!– Nooo!– No i już nieprawda, bo nie miesiąc, a 37 dni kalendarzowych.– Więc już więcej!– Więc już się pan mija z prawdą, prawda? Nooo. 37 dni... No skoro pan tyle czeka, to może pan poczekać jeszcze jeden dzień.– Ja mam czekać jeszcze jeden dzień, a ten pan dopiero...!– Nie, chwileczkę, niech pan siada. Pan jest moim gościem na razie, ja mówię. Samochód tego pana przywieziono dzisiaj rano, 8 godzin temu. Czyli że dla niego jeden dzień czekania dłużej, to jest 300% więcej czasu.– Ale...– Jest czy nie jest?– No jest.– No, jest. A dla pana, skoro pan czekasz 37 dni, to jeden dzień więcej to będzie... yyy... No kochany, no jakby nie liczyć no... (liczy różnymi sposobami). No jakby nie liczyć... To dla pana jeden dzień jest niecałe 3, dokładnie 2 koma 702. No to na stratę 2 koma 7 no, to jeszcze możemy sobie pozwolić, ale żeby stracić 300% czasu... ho, ho, kochany, co to to nie – my na czas musimy patrzeć po gospodarsku! Opis: rozmowa klienta z kierownikiem warsztatu samochodowego – Proszę pana, tu nie wolno palić.– Wiem, ale ja się nie zaciągam. Opis: w kolejce na poczcie – Pytanie dla zespołu z Zabrza: o jaki procent łóżek szpitalnych powiększyła się ilość miejsc w ostatnim okresie?– 7218 godzin.– No tak, ale to jest odpowiedź na trzecie pytanie, którego jeszcze nie czytałem. Opis: podczas teleturnieju R[edytuj • edytuj kod] – Romek, mam dla ciebie pracę i od razu tu jestem. Kumpel jest dla mnie kumpel, lekko każdy nie ma. A powiem ci szczerze, mnie rozumiesz, mnie zdradza żona, takie jest życie.– Te, cwany gapa!– Co?– Nie bądź pan taki specjalista z miodem w uszach. Pan tu nie stał! Pan, pan! No co się gapisz, do ciebie mówię!– Ty, ty!– Co?– Stój cicho. Tego pana żona zdradza, a ty mordę wydzierasz, baranie! Opis: w kolejce po meble T[edytuj • edytuj kod] – Tak, wtedy też tak samo, pamiętam: telefon dzwonił, dzwonił, dzwonił tak, jakby chciał, żeby go ktoś odebrał, no! A ta pajęczyna to tak samo wisiała, jak wtedy, jak ten poprzedni dyrektor miał zlecieć. No ten Naręba.– Taaak?– No tak, zupełnie prawie tak jak dzisiaj.– Co pani powie?!– No mówię pani... A to wiadro z wodą, to moja pani, o tak się wtedy wylało... (wylewa wiadro z wodą na schody).– Daj pani spokój... Opis: rozmowa sprzątaczek W[edytuj • edytuj kod] – Widzisz, synku, w noc świętojańską kwitnie kwiat paproci, który normalnie nie kwitnie, gdyż ma zarodniki. Gadają ludzkim głosem krowy, konie i świnie.– To chyba tylko w Wigilię.– W Wigilię? To te wierzące! Opis: rozmowa ojca z małoletnim synem Z[edytuj • edytuj kod] – Zagraniczna! Znacie ten język?– Nie, tak tylko czytam.– A, no tak to można, zwłaszcza dla zabicia czasu. Opis: dyr. Dudała do pracownicy przeglądającej angielskojęzyczną książkę Zobacz też[edytuj • edytuj kod] Alternatywy 4 Brunet wieczorową porą Miś Poszukiwany, poszukiwana Zmiennicy
Friday, November 10, Pend Oreille County offices will be closed to observe Veteran's Day. Old County Courthouse 625 W 4th St., PO Box 5010 Newport, WA 99156 Co rodzic może zrobić, aby dziecko polubiło matematykę? Najlepiej przekonać je, że jest mu potrzebna i towarzyszy mu każdego dnia. W artykule proponuję kilka sposób na zachęcenie dziecka do nauki bez matematyki... Dzieci często uważają, że nauka matematyki jest im niepotrzebna. Propozycja zorganizowania dnia bez matematyki zapewne spotkałaby się z ich entuzjazmem. Czy jest to jednak możliwe? Zastanówmy się, gdzie na co dzień wykorzystujemy matematykę. Okazuje się, że musielibyśmy zapomnieć o zegarkach, telefonach, komputerach itd. Spróbujmy zatem pokazać dziecku, jak często matematyka pojawia się w jego codziennym życiu i zorganizujemy dzień z matematyką. Zasady są proste – przez jeden dzień zapisujemy sytuacje i przedmioty, przy użyciu których wiedza matematyczna była niezbędna. Można taki spis zrobić wspólnie z dzieckiem. Jednak tworzenie dwóch oddzielnych list jest lepszym pomysłem, gdyż po całym dniu możemy porównać swoje propozycje. Będzie to czas, kiedy wspólnie można przeanalizować i podyskutować na temat tego, ile matematyki jest wokół nas. Przykładów okaże się naprawdę wiele. Poniżej umieszczam kilka ze swojej listy, które także można wykorzystać podczas rozmowy. Obok podałam tematy lekcji, które są bezpośrednio związane z zagadnieniem. Moja matematyczna lista sytuacji codziennych: Pobudka – sprawdzam godzinę na zegarku (czas). Sprawdzam temperaturę powietrza na termometrze (oś liczbowa, liczby dodatnie i ujemne). Śniadanie – zjadam bułkę z konfiturą, którą sama zrobiłam wg przepisu – musiałam przeliczyć, ile owoców, cukru potrzeba do stworzenia odpowiedniej ilości tego smakołyku (proporcje). Czekam na przyjazd tramwaju – sprawdzam godzinę przyjazdu oraz czasu trwania podróży na rozkładzie jazdy (odczytywanie informacji z tabel i diagramów). Kupuję w tramwaju dwa bilety normalne i ulgowe – muszę mieć odliczoną kwotę (obliczenia w pamięci). Promocje na zakupach. O tym punkcie mógłby powstać oddzielny artykuł. Dzięki umiejętnościom matematycznym oceniam, czy lepiej kupić trzy produkty w cenie dwóch czy może jednak lepsza będzie okazja, gdzie kupując dwa produkty, drugi kupuję 50 % taniej (obliczenia procentowe). Zakupy na wagę – tu przydaje mi się umiejętność przeliczania jednostek masy – warto wiedzieć, czy 60 dag to więcej czy mniej niż 0,5 kg (szacowanie, jednostki masy). Robiąc zakupy, szacuję ich całkowity koszt. Obliczam także, czy lepiej kupić 0,5 kg sera za 10,59 zł czy kilogram za 21 zł. Przygotowując posiłki, wykorzystuję ponownie wiedzę na temat proporcji i przeliczania jednostek masy. W przepisach podane ilości produktów mogą być w innych jednostkach np. dekagramach, a na opakowaniu makaronu widnieje 0,5 kg. Muszę wiedzieć, czy trzy śmietany o objętości 200 ml wystarczą, jeśli potrzebujemy 0,5 l tego produktu. Jadę samochodem – obliczam, ile benzyny spala samochód na danej trasie. Dzięki takim obliczeniom mogę oszacować, jaki jest koszt podróży. Jadąc na stację paliw i kupując benzynę, także szacuję, ile litrów paliwa zmieści się w baku i jakie będzie jego koszt. Oglądam prognozę pogody – analizujemy wykresy i informacje. Podana lista zawiera przykłady czynności wykonywanych codziennie. Jednak matematyka często przydaje się w sytuacjach, które wykonujemy rzadziej, np. raz w miesiącu, roku. Oto kilka przykładów: Opłacenie rachunków, obliczanie, ile metrów sześciennych wody zużyliśmy, ile kilowatogodzin prądu itd. Założenie lokaty bankowej – warto umieć przeliczyć, która propozycja oferowana przez bank jest bardziej korzystna. Czy otwarcie lokaty z oprocentowaniem 2% w skali roku z kapitalizacją odsetek co miesiąc będzie lepszą propozycją niż lokata z oprocentowaniem 2,1% z roczną kapitalizacją odsetek. Rozliczenie podatków – obecnie istnieją programy, które pomagają nam w obliczeniach (stworzone przez programistów, którzy znają bardzo dobrze matematykę), jednak warto posiadać umiejętności matematyczne, aby sprawdzić poprawność wykonanych obliczeń i korzystać z możliwych ulg. Remont mieszkania – tu niezbędna jest umiejętność obliczenia, ile potrzebujemy farby, jaka ilość metrów kwadratowych paneli jest potrzebna itp. Logika na wagę złota Warto uświadomić dziecku, że matematyka przyda się także na innych przedmiotach szkolnych. Jest niezbędna na lekcjach biologii (genetyka) i geografii (współrzędne geograficzne, czas lokalny) obowiązkowych przedmiotach szkolnych od 5 klasy szkoły podstawowej. Jeszcze częściej wiedza matematyczna przyda się na chemii i fizyce. Stężenie procentowe, masy atomowe i cząsteczkowe, stechiometria – to tylko kilka przykładów tematów z lekcji chemii związanych z obliczeniami. Na fizyce natomiast trzeba wykazać się umiejętnością przekształcania wzorów, a bardzo dużo zadań wymaga obliczeń np. dotyczących prędkości. Remont pokoju W celu zachęcenie dziecka do wykorzystania wiedzy matematycznej można zaproponować wykonanie projektu remontu pokoju. Zaczynamy od stworzenia planu pomieszczenia – wszystko oczywiście w odpowiedniej skali. Dziecko powinno zaplanować, gdzie będą stały meble, jakie mogą być ich maksymalne wymiary. Ważne jest także obliczenie powierzchni ścian do pomalowania, oszacowanie ilości puszek farby, jaką należy kupić, obliczenie wymiarów podłogi. Kolejnym ważnym elementem takiego projektu jest stworzenie przykładowego kosztorysu remontu. Warto zaproponować dziecku, aby wyszukało kilka ofert na zakup mebli i wykonało porównanie kosztorysów z różnych sklepów. Taka zabawa pokaże, jak często wykorzystujemy wiedzę matematyczną w czasie remontu. Dziecko będzie musiało wykazać się umiejętnością obliczania pola powierzchni, tworzenia planu w odpowiedniej skali, obliczeniami z wykorzystaniem kolejności wykonywania działań. A może tak o przyszłości... Dzieci starsze, które planują już swoją ścieżkę zawodową, znacznie łatwiej przekonać do nauki matematyki. Bez problemu w każdym zawodzie można znaleźć przykłady jej zastosowania. Kierunki informatyczne należą obecnie do najpopularniejszych, a wiedza matematyczna jest na nich niezbędna. Wszystkie kierunki inżynierskie wymagają także takiej wiedzy. W najbardziej znanych zawodach takich jak lekarz, prawnik czy farmaceuta logiczne myślenie jest niezbędną umiejętnością, a ćwiczymy i rozwijamy je na lekcjach matematyki. Mam nadzieję, że dzięki moim pomysłom uda się przekonać dzieci do polubienia matematyki. Koniecznie należy podkreślać praktyczne aspekty, pokazywać, kiedy tylko jest to możliwe, że matematyka otacza nas wszędzie. Warto już od najmłodszych lat układać z dziećmi puzzle i grać w gry planszowe – to wszystko wpływa na rozwój ich kompetencji matematycznych. Agnieszka Kamińska-Pietruszka Nauczycielka matematyki, chemii i doradztwa zawodowego, obecnie pracująca w szkole podstawowej, wcześniej w gimnazjum i liceum. Szkolny koordynator projektów ekonomicznym "ABC Ekonomii", "Młodzi Przedsiębiorczy". Systematycznie poszerza warsztat swojej pracy, uczestnicząc w licznych szkoleniach. Administratorka i założycielka profilu Kreatywna Matematyka oraz grupy Kreatywna matematyka - nauczyciele na facebooku. Hi! Please let us know how we can help. More. Home. Reviews. Videos. Photos. Po co mi to? Albums. See All Nie pozwól mi, abym został tu, Nie pozwól mi znów się odwrócić, Pozwól, tylko mi, zabrać duszę swą, A ja się wzniosę, podniosę, bo muszę, Teraz to już wiem... wiem... teraz wiem... o no... Weź mnie jak wiatr, skrzydła ptaka, Weź mnie jak woda, łagodną falą, Weź mnie jak słońce, ciepłą rosę, A ja się wzniosę, podniosę, bo muszę Teraz to już wiem... teraz wiem... Teraz to już wiem... teraz wiem... ooo... Dusza moja jeszcze czysta, choć niejedno widziała, Serce widać, widać jak na dłoni, po co, po co więcej... Dusza moja, jeszcze czysta, choć niejedno widziała, Serce widać, widać jak na dłoni, po co mi.. A po co ? Więcej mi... no no... Po co więcej mi... Tera... Teraz to już wiem, po co więcej mi, A po co no... no. po co więcej mi... teraz to wiem... po co więcej mi... po co więcej... teraz to już wiem... Chords for EKT Gdynia - Po co mi to było.: G, C, F. Chordify is your #1 platform for chords. Grab your guitar, ukulele or piano and jam along in no time. Moja decyzja nie była powodem przegranego zakładu czy noworocznego postanowienia, o nie! Po prostu w pewien styczniowy poranek wstałem i zdecydowałem się na natychmiastowy, zdrowy detoks. Razem z decyzją o "wolnym od alkoholu" zmieniłem jeszcze jedną, bardzo ważną rzecz — zacząłem kłaść się spać wcześniej — najpóźniej o godz. 22 i starać się przesypiać codziennie osiem pełnych godzin. Z czego zatem dobrowolnie zrezygnowałem na co najmniej miesiąc? Jestem typem pijącym umiarkowanie, mieszczę się w typowym dla mojego wieku średnim przedziale spożycia — ani za dużo, ani za mało. Preferuję piwo niskoalkoholowe, kraftowe produkcje w stylu IPA, APA lub najzwyklejsze lagery z prowincjonalnych czeskich browarów. Reklamowanego w TV piwa z dużych koncernów pić się nie da. Lata temu straciłem smak na wino, które teraz piję okazyjnie – najczęściej w pracy (sic!) lub przy szczególnych okazjach. Mocnych alkoholi nie tykam, bo mi nie smakują, wódkę piłem ostatni raz pewnie dwadzieścia lat temu. Czy ja mówiłem, że nie pijam wina? No trochę kłamałem. Jakkolwiek to zabrzmi, lubię pić i piję dużo i nie o alkohol tu chodzi. Wciąż muszę mieć pod ręką coś, co można pić, siorbać, sączyć. Bardzo ważne jest dla mnie, co pijam. Poza tym spożywanie odpowiednich ilości wody pomaga uzupełnić jej niedobory. Z reguły w ciągu doby powinno wypijać się nie mniej niż dwa litry płynów. Na potrzeby mojego detoksu podliczyłem, ile wypijam płynów w ciągu dnia. Dla ułatwienia przyjmuję, że jeden kubek lub szklanka to 200 ml płynów. Na czczo od wielu lat piję kubek ciepłej wody z imbirem, cytryną oraz mielonymi przyprawami: cynamonem, kardamonem i goździkami. Woda z imbirem na czczo pobudza soki trawienne, co pozwoli wspomóc metabolizm organizmu. Foto: Marcin Mroczko / Onet To nie jest prosecco na szklanki, tylko ciepła woda z cytryną i imbirem. Następnie wypijam około półtorej szklanki świeżo wyciskanego soku, najczęściej z marchewki, jabłek, cytryny z imbirem i kurkumą oraz z buraka i czerwonej kapusty. To prawdziwy witaminowy shot. W trzeciej kolejności wypijam litr yerba mate (susz ostrokrzewu paragwajskiego), która zawiera wiele witamin i minerałów (A, B1, B2, C, E, H; magnez, sód, potas, żelazo, miedź, siarka, mangan, fosfor, krzem). W ciągu dnia wypijam też około dwóch litrów herbaty (białej, czerwonej, zielonej, z czystka), litr wody z cytryną i dwie kawy. Oczywiście, gdy jest cieplej na zewnątrz, zmieniam proporcje wypijanej herbaty i wody. Wychodzi ponad cztery litry płynów dziennie, nieźle, sporo powyżej średniej. Gdy powiedziałem o moim detoksie w redakcji, zamiast lasu rąk wspierających osób, usłyszałem tylko: Znaleźli się też tacy, którzy nie pili od kilku miesięcy, zmuszając mnie do zastanowienia, czy rzeczywiście robię coś spektakularnego. Na marginesie: praca w naszej redakcji jest pełna pokus. Czasem trzeba odwiedzić jakiś browar albo winnicę, uczestniczyć w obiadach i kolacjach prasowych, pod koniec roku kurierzy nieustannie kursują z "darami losu", najczęściej takimi zamkniętymi korkiem z kory dębu korkowego, rzadziej nakrętką lub kapslem. Zdecydowanie nie jest to praca dla abstynentów, w końcu za uchylanie się od obowiązków w pracy można dostać upomnienie od przełożonego! Czas zatem zacząć test! Foto: Marcin Mroczko / Onet Praca w ciężkich warunkach, nie można skupić się na pisaniu, za dużo "rozpraszaczy". Pierwszy tydzień detoksu Nieoczekiwanie dla siebie i spontanicznie mój test mógłbym zacząć już kilka dni wcześniej. Dobre przetarcie miałem w sylwestrowy wieczór, który spędziłem nieprzymuszony przez nic i nikogo przy litrach gorącej białej i czerwonej herbaty. W żadnym wypadku nie był to falstart. Było miło, tylko idioci strzelający sztucznymi ogniami zepsuli mi humor. Trwając w świąteczno-noworocznym letargu, nie było okazji do spotkań, przy których można powspominać przy kuflu stary rok, niezrealizowane plany czy marzenia na przyszłość. Zamiast tego wybrałem ciepłe koce, grube pledy, wygodę fotela i kota na kolanach. Pierwszą dekadę stycznia spędziłem w domu przy litrach ciepłej czerwonej herbaty. Od razu zapomniałem o alkoholu. Na samą myśl o szklance piwa robiło mi się niedobrze. W nocy budziłem się za to bardzo głodny. Cóż, puste, chmielone kalorie dostarczane wieczorem razem z różnymi przekąskami — wszak alkohol wzmaga głód — się skończyły. Na duży plus w pierwszym tygodniu zaliczam uczucie lekkości na brzuchu, nie czuję się opuchnięty i nadęty w tym miejscu. Tak trzymać! Foto: Marcin Mroczko / Onet Shot, który kopie, ale nie tak jak myślicie. W pierwszej, leniwej dekadzie stycznia łatwiej było także wprowadzić nowe nawyki związane z właściwą higieną snu. Dotychczas rzadko kładłem się spać przed północą, a często wstawałem o szóstej rano. Teraz o godz. 22 jestem już w łóżku, najpóźniej półtorej godziny wcześniej biorę prysznic i jem lekką kolację. Po godz. 21 to także czas offline, staram się nie korzystać z komputera i smartfona, a telewizora nie mam. „Niebieskie światło” emitowane przez ekrany tych urządzeń jest koszmarem dla głowy i utrudnia zasypianie. O tej porze tylko słowo drukowane – lektura książki lub gazet. Zasypiam łatwo, śpię mocno i śnię intensywnie. Budzę się z wrażeniem, że przespałem całą noc, tymczasem jest dopiero wpół do drugiej w nocy. Zasypiam ponownie i budzę się wyspany o czwartej nad ranem. Uczucie trochę jak przy zmianie czasu lub i jet lagu. Znajome uczucie znane raczej z podróży gdzieś do Azji czy Argentyny. Dziwne, tym bardziej że nigdzie z domu się nie ruszałem. Drugi tydzień Wstaję o siódmej rano, a w głowie szumi mi jak po niezłej imprezie. O co chodzi? Zrzucam to na karb wyjątkowo niespokojnych i intensywnych snów, które czasem potrafią wymęczyć bardziej niż tańce do rana. Poza tym bez zmian. Herbata wciąż wchodzi dobrze i w dużych ilościach. Foto: Marcin Mroczko / Onet Yerba mate: dobre, legalne ziele Tymczasem zbliża się weekend i pierwsze wyjście z domu od czasu rozpoczęcia detoksu. Wybieram się na kilka dni poza Kraków, na spotkanie z rodziną. Weekend plus spotkanie ze szwagrem brzmi jak gwarantowana okazja spożycia napojów, na które akcyzę nakłada minister finansów. Piątek wieczór, sobota wieczór, czekam, aż poczuję jakieś ukłucie, boskie dotknięcie i głos „napij się”. Nic się nie dzieje, owszem, piję, ale ochotę mam co najwyżej na wodę z cytryną. Dalsza część tekstu pod materiałem wideo. Wyparłem istnienie alkoholu z głowy. Po dwóch tygodnia zapomniałam, że piątkowy wieczór można spędzić z zimnym piwem w ręku! Dziwne, nowe uczucie, choć w sumie podobnie mam od dobrego roku z Netfliksem. Po dwóch tygodniach zasypiania wcześniej przyzwyczaiłem organizm do takiej pory, najpóźniej o godz. 21 głowa woła o poduszkę. Każde odstępstwo od tego źle znoszę. Trzeci tydzień Zaczął się normalnie, a miał skończyć się w weekend trzęsieniem ziemi. Do Krakowa miał zawitać na koncert zespół Kult w ramach przełożonego z jesieni koncertu. Koncert i piwo są tak blisko siebie, jak rząd i podatki. Jedno bez drugiego nie może istnieć. Jednocześnie już w jednym z najbardziej znanych utworów („Wódka”), Kazimierz Staszewski przestrzegał przed zgubnym wpływem alkoholu na społeczeństwo. No więc napić się czy nie? Z reguły podawane w takich miejscach i okolicznościach sikacze w cienkim plastikowym kubku smakują ohydnie. Zastanawiałem się, jak to będzie. Z problemu wybawił mnie e-mail od organizatora – koncert po raz kolejny przeniesiono. Zamiast fikołków pod sceną, kolejny weekendowy wieczór spędzam przy gorącej herbacie, mieszając tylko w dzbanku ich kolory: biały, czerwony, zielony, czasem czarny, choć ta nie jest zdrowa… Czwarty tydzień Rozpoczął się tak, jak skończyć miał się tydzień trzeci. Spontanicznie, w środku ferii zimowych pojechałem do Zakopanego. Z Krakowa, w poniedziałek przed południem pokonanie tej drogi zajęło mi dwie godziny. Odcinkiem z Nowego Targu do Zakopanego byłem wyczerpany, poirytowany i zły. Czułem się wyżęty, jakby kazano mi wbiegać na Kasprowy Wierch. Nie wiem i nie chcę myśleć, jak wygląda trasa w piątkowe i niedzielne popołudnia. Przepraszam, ale na trzeźwo się nie da o tym myśleć. W Zakopanem nie było mnie dobre dwadzieścia lat, a może nawet dużej. Prawdopodobnie ostatni sylwester ubiegłego milenium tu spędzałem, co oznacza, że jestem tu pierwszy raz w XXI w.! Foto: Natalia Gomułka / Onet Zatłoczone Krupówki w ferie Góry wyglądają wspaniale, Zakopane trochę mniej. Są ferie, mimo że jest poniedziałek, tłum turystów dość spory. Jak dobrze, że nie zostaję tu na noc: zakończyłbym niechybnie mój detoks lub jeszcze bardziej się w nim utwierdził. Pokusy czyhają na każdym kroku. Już kilkanaście kilometrów przed miastem, przy zakopiance kuszą podróżnych reklamy lokalnego browaru. Przy Krupówkach na każdym kroku trafiam na stoiska z alkoholem, grzanym winem i piwem. W lokalnym dyskoncie w koszykach klientów najwięcej miejsca zajmują zgrzewki piwa i butelki z „rudą”. Naganiacze na Krupówkach jak mantrę powtarzają: Chyba czas wrócić do domu. Wtem! Pod koniec tygodnia zrobiło mi się bardzo smutno na myśl, że te wszystkie piwa chłodzące się w lodówce, zmarnują się przez mój detoks. Mają ograniczony termin spożycia i będę musiał je wylać. To czyste marnotrawstwo. Udałem się do kuchni, otworzyłem lodówkę, sięgam po butelkę, w drugiej ręce trzymając otwieracz. Po chwili usłyszałem długie, znajome i miłe uchu syknięcie: pssssss… Tak, tego dźwięku nie da się z niczym pomylić. Budzę się. Tak, to był tylko sen. Mając trochę czasu, usiadłem, aby dokończyć zaległy tekst z wizyty w hiszpańskiej Kastylii-La Manchy. Poza tym, że żył tam bohater powieści Don Kichot, robią tam świetne wina. Foto: Zenon Zyburtowicz / Onet Don Kichote czy Sancho Pansa? Nie mogłem się zdecydować. Nie jest to mądry pomysł, pisać o winiarzach i ich produktach w czasie mojego detoksu: Łatwiej jest mi pisać, przywołując jakiekolwiek skojarzenia z miejscem opisywanym. Pisząc swego czasu o Wietnamie, rzuciłem się namiętnie do gotowania zupy pho, bo jej zapach wypełnił nie tylko kuchnię, ale całą kamienicę. Wspominając wizytę w Buenos Aires, czytałem Gombrowicza, a pisząc o Lizbonie, wzruszałem się rzewnie przy fado, zajadając pyszne ciasteczka pasteis de belem. No i jak tu dobrze pisać o butelkach airena czy syraha? Za to czuję, że przy tej ilości spożywanej herbaty mógłbym napisać całkiem dobry tekst o dziewicach zrywających o poranku liście herbaty na Sri Lance… 30 dni bez alkoholu, co mi to dało? Miesiąc minął szybko, a ja dalej tkwię w detoksie i nie za bardzo mam ochotę na razie to zmieniać. Jest kolejny piątkowy wieczór, na myśl o choćby szklance piwa się wzdrygam. Foto: Marcin Mroczko / Onet Znajdź różnicę. Te zdjęcia dzieli 30 dni. Które jest "przed", a które "po"? Po pierwsze czuję się lżej na żołądku i brzuchu. Nie czuję się opuchnięty czy ciężki. Ogólnie czuję się lepiej, choć żadnych mierzalnych zmian nie zauważyłem. Po drugie naiwnie wierzyłem, że moja waga spadnie, nic takiego się nie stało, mimo że dostarczałem organizmowi mniej kalorii przez ten czas. Nie podjadałem wieczorami (alkohol wzmaga apetyt), choć też nie stosowałem żadnej diety. Ponadto przez te wszystkie dni nie miałem też sytuacji, które wymagałby wyjątkowej gimnastyki w nieprzyjmowaniu alkoholu. Nie odwiedzałem zawodowo winnic czy browarów, co zdarzało się wcześniej, nie leciałem samolotem i nie odwiedzałem lotniskowych saloników biznesowych, gdzie pokusa darmowych drinków jest olbrzymia. Nie wplątałem się w żadne towarzyskie sytuacje, wymagające ćwiczenia asertywności. Na zdrowie (wodą z cytryną)! Apocomito.com.pl A po co mi to. Quick Summary . Online Status. Online. Server IP address resolved: Yes Http response code: 200 Response time: 2.02 sec. Last Checked